Α. Ο Θεός – Ο Κόσμος και Ο Άνθρωπος

  

 

  1. Να αγωνιζόμαστε συνεχώς με προθυμία και φιλότιμο για να μην στενοχωρούμε και πικραίνουμε τον φύλακα Άγγελό μας που μέρα - νύχτα αγωνίζεται σκληρά για να μπορέσει να παραδώσει την ψυχή μας καθαρή στα χέρια του Κυρίου μας. Μην τον αφήσουμε να πάει στον Θεό με άδεια χέρια.
  2. Το μεγαλύτερο και το σπουδαιότερο καθήκον του ανθρώπου, είναι να αγαπάει με όλες του τις δυνάμεις τον Θεό και κατόπιν τον συνάνθρωπό του, κάθε συνάνθρωπό του, και περισσότερο τον εχθρό του.
  3. Αυτές είναι οι σπουδαιότερες εντολές. Εάν αγαπήσουμε τον Θεό, όσο πρέπει, θα τηρήσουμε και όλες τις άλλες εντολέ του. Αλλά εμείς δεν αγαπούμε όσο πρέπει τον Θεό ούτε και τους συνανθρώπους μας.
  4. Ο άνθρωπος που απομακρύνεται από τον Θεό, δεν βρίσκει ανάπαυση ψυχική, ούτε σε αυτή την ζωή, αλλά ούτε και στην άλλη. Διότι όποιος δεν πιστεύει στον Θεό, μένει απαρηγόρητος και σε αυτή την ζωή, την πρόσκαιρη και στην μέλλουσα ζωή, καταδικάζει την ψυχή του αιώνια.
  5. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν «πολλή» λογική, η οποία λογική χαλάει την πίστη του ανθρώπου από την ρίζα.
  6. Όσο περισσότερο ζεί κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στον Χριστό κανείς ξεκουράζεται και βρίσκει ανάπαυση και σωματική και ψυχική.
  7. Τα κατάφερε ο άνθρωπος με τον πολιτισμό του να καταστρέψει το περιβάλλον και τον κόσμο.
  8. Μη θαυμάζετε αυτούς που πάνε στο φεγγάρι, τους αστροναύτες, αλλά αυτούς που αποφεύγουν την κοσμική ζωή και με το φιλότιμο αγώνα τους, πλησιάζουν τον Θεό και γίνονται Παραδεισοναύτες.
  9. Βλέπετε για τον ουρανό δεν χρειάζονται και πολλά καύσιμα. Μ’ ένα παξιμάδι ανεβαίνει ο άνθρωπος μέχρι τον Παράδεισο.
  10. Σήμερα είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι και δεν παρακολουθούν τον εαυτό τους και τον τρόπο ζωής τους για να δούν τις συνέπειες της διαγωγής τους.
  11. Από την απλή φυσική ζωή, όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνουν τα βάσανα και το άγχος τους.
  12. Όσο μεγαλώνει η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνονται η φυσική απλότητα και το ανθρώπινο χαμόγελο.
  13. Η Ζωή παλιά ήταν απλή και ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή. Τώρα είναι όλοι σπίρτα. Έναν λόγο δεν σηκώνουν για το τίποτα, συνέχεια φασαρίες και μαλώματα.
  14. Όσοι δεν δέχονται παρατηρήσεις, ούτε και από τους ανθρώπους που αληθινά τους αγαπούν, τελικά παραμένουν αδιόρθωτοι και στραβόξυλα και αχρηστεύονται μόνοι τους πνευματικά.
  15. Σπάνια να δείς σήμερα άνθρωπο ισορροπημένο πνευματικά. Έγιναν οι περισσότεροι λές και έχουν σπινθήρα ηλεκτρικό. Όσοι μάλιστα δεν εξομολογούνται, δέχονται επιδράσεις δαιμονικές, γιατί ο διάβολος έχει εξουσία πάνω τους.
  16. Έξυπνος άνθρωπος είναι ο καθαρισμένος με τον φιλότιμο αγώνα του και την εξομολόγηση από τα πάθη του, άνθρωπος.
  17. Μετά τα τριάντα, ο άνθρωπος αρχίζει να συνηθίζει και να αγαπάει τα πάθη του και χρειάζεται μεγαλύτερο αγώνα να κάνει, για να ελευθερωθεί από τα δεσμά τους.
  18. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίσει τα μυστήρια του Θεού με την λογική του, μοιάζει με τον άνθρωπο που θέλει να δει τον παράδεισο με τα κιάλια.
  19. Όποιος λέει: «Άς το βρει από τον Θεό», κοροϊδεύετε από τον διάβολο και δεν καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο καταριέται με ευγένεια.
  20. Αυτός που δέχεται την κατάρα βασανίζεται σε αυτή την ζωή, αν υπάρχει αδικία στη μέση. Αυτός που καταράστηκε όμως, βασανίζεται και σ’ αυτή την ζωή, αλλά και στην άλλη θα βασανίζεται αιώνια.
  21. Με την γκρίνια του, ο άνθρωπος φέρνει κοντά τον διάβολο, ενώ με την δοξολογία τον διώχνει. Να δοξολογούμε πάντοτε τον Θεό. Να μην γκρινιάζουμε, η γρίνια φέρνει γκρίνια.
  22. Δόξα σοι, ο Θεός! Δόξα σοι, ο Θεός! Με το Δόξα σοι ο Θεός πνίγονται όλοι οι δαίμονες.
  23. Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται την Θεία Χάρι και είναι επόμενο να είναι κρυολογημένοι πνευματικά.
  24. Όποιος δεν εμπιστεύεται στον Θεό τις υποθέσεις του, αλλά με αυτοπεποίθηση στον εαυτό του, κτίζει με κοσμική φαντασία, αυτός κτίζει στην άμμο και αργά ή γρήγορα θα σωριαστεί κάτω.
  25. Δεν έχουν καμμιά δικαιολογία όσοι δεν εκκλησιάζονται τακτικά. Η Εκκλησία είναι το καράβι που όταν μπεις , και να νυστάξεις και να κοιμηθείς, αυτό θα σε περάσει απέναντι, αρκεί να μπεις μέσα.
  26. Όλοι χρειάζονται στο σώμα της Εκκλησίας. Όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν. Όπως το σώμα του ανθρώπου έχει ανάγκη και τα γλυκά και τα αλμυρά και τα πικρά ακόμη, γιατί το καθένα τους έχει τις δικές του βιταμίνες, έτσι και στην Εκκλησία, είναι απαραίτητοι όλοι. Όλοι κάτι έχουν να προσφέρουν.
  27. Όποιος από καθαρή αγάπη, κουράζεται για τον πλησίον του, ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται μόο με το που κάθεται.
  28. Οι κοσμικοί άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τα εξωτερικά χωρίς ναυποψιάζονται καθόλου τα εσωτερικά. Έτσι δεν θέλουν να υπάρχουν στην αυλή τους σκουπίδια και σκουπίζουν και συγυρίζουν συνέχεια την αυλή τους, ώστε να μην υπάρχει τίποτα. Αντίθετα οι πνευματικοί άνθρωποι καθαρίζουν πρώτα μέσα στο σπίτι τους, χωρίς να νοιάζονται και πολύ για την αυλή τους.
  29. Οι Χριστιανοί παλιά, έκαναν πρώτα τον Σταυρό τους σε κάθε υπόθεσή τους και πολλή προσευχή για τα σοβαρά τους θέματα. Σήμερα δυστυχώς οι περισσότεροι, όχι μόνο δεν κάνουμε τον Σταυρό μας, αλλά ούτε και σκεφτόμαστε σα σοβαρά μας θέματα και έτσι πληρώνουν και οι άλλοι τις απερισκεψίες μας.
  30. Οι άνθρωποι ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια και έγιναν δυσκολίες. Πλήθυναν οι μηχανές έκαναν και τον άνθρωπο μηχανή. Γι’ αυτό έγιναν και οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.
  31. Η πνευματική καταστροφή του ανθρώπου έρχεται όταν έχει άφθονα αγαθά. Τότε δύσκολα αισθάνεται κανείς την παρουσία του Θεού και τις ευεργεσίες Του.
  32. Θέλεις να παρασύρεις κάποιον μακριά από τον Θεό? Δώσε του συνέχεια άφθονα υλικά αγαθά. Και τον Θεό θα ξεχάσει και τα πάντα.
  33. Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα παραχωρήσει ο Θεός να μοιραστούν με το μαχαίρι.
  34. Σήμερα πονήρεψαν πολύ οι άνθρωποι, όλα βλέπεις τον σπρώχνουν προς το κακό.
  35. Του ανθρώπου δεν του άρεσαν όπως τα είχε καμωμένα η σοφία του Θεού και πήγε να τα διορθώσει.
  36. Πρέπει να φροντίζουμε να απλοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ζωή μας. Οι πολλές ανέσεις δυσκολεύουν την ζωή μας. Λίγα πράγματα χρειάζονται, απλά, αλλιώς θα περάσουμε ολόκληρη την ζωή μας φροντίζοντας για ντουβάρια και για πράγματα υλικά.
  37. Οι άνθρωποι εάν ζούσαν απλά, Ευαγγελικά κοντά στο Χριστό, θα γλυκαίνονταν πνευματικά και δεν θα τους έπνιγε το κοσμικό άγχος, ώστε να αγχώνονται, να πικραίνονται, να παίρνουν ύστερα ψυχοφάρμακα και να γίνονται φυτά.
  38. Παλιά οι άνθρωποι είχαν ακρίβεια στην ζωή τους, ειλικρίνεια, τιμιότητα κλπ. Τα υλικά πράγματα τότε ήταν φθηνά. Σήμερα δυστυχώς έφυγε από εμάς τους ανθρώπους η ακρίβεια και ακρίβυναν τα υλικά πράγματα.
  39. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τίμιο ξύλο, δέχεται και την θεία βοήθεια, ο τίμιος άνθρωπος.
  40. Όποιος ζει σωστά, Ευαγγελικά είναι σωστός άνθρωπος και όχι αυτός που λέει έξυπνες κουβέντες.
  41. Εάν δεν διορθωθεί ο καθένας μας, για να πληθύνει το καλό, πως μπορεί να επικρατήσει το καλό με καλό τρόπο?
  42. Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοι είναι δίκαιοι και τίμιοι άνθρωποι και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε περισσότερο ανάγκη όχι από έξυπνους, αλλά από τίμιους και δίκαιους ανθρώπους.
  43. Σήμερα όλοι μιλούν για Ειρήνη και φτιάχνουν βόμβες! Πρέπει πρώτα κανείς να ειρηνεύσει με τον Θεό, ύστερα με τον εαυτό του και μετά με τον υπόλοιπο κόσμο για να υπάρξει ειρήνη.
  44. Όταν ο άνθρωπος μάθει να αγαπάει πρώτα τον Θεό, μετά αγαπάει τους γονείς του, έπειτα τον γείτονά του, ύστερα το χωριό του και τέλος την πατρίδα του, που είναι και η μεγάλη μας οικογένεια.
  45. Όταν ο άνθρωπος δεν αγαπάει τον Θεό, μετά δεν αγαπάει ούτε τους γονείς του, ούτε τον γείτονά του, ούτε το χωριό του, ούτε την πατρίδα του και στο τέλος ο άνθρωπος αυτός είναι τελείως άχρηστος.
  46. Αν ο άνθρωπος αγαπάει τον Θεό, αγαπάει και τον πλησίον του και παθαίνει υπερχείλιση η καρδιά του και αγαπάει ακόμα και τα ζώα και όλη την κτίση.
  47. Δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς θεϊκή αγάπη, εάν πρώτα δεν βγάλει την αγάπη του από τον εαυτό του και την μικρή του οικογένεια και μπει ύστερα στην μεγάλη μας οικογένεια του Θεού.
  48. Η Αγάπη του ανθρώπου πρώτα πρέπει να διοχετεύεται στον Θεό, ύστερα στον συνάνθρωπό του και τέλος εάν περισσεύει, τότε να πηγαίνει και στα ζώα.
  49. Ο άνθρωπος πρέπει να πετάξει όλα τα πάθη του στα μούτρα του διαβόλου και τα υλικά του πράγματα στους φτωχούς για να πετάξει αγγελικά, διότι όπου υλικός πλούτος εκεί πνευματική φτώχεια.
  50. Την μεγαλύτερη χαρά την παίρνει κανείς με την θυσία. Με μία μικρή ελεημοσύνη η καλοσύνη προς τον συνάνθρωπό μας η ψυχή δέχεται θεϊκή αγαλλίαση που ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος μπορεί να δώσει.
  51. Βλέπει τον άλλο να δουλεύει και να κουράζεται. Κάτσε να ξεκουραστείς λίγο του λέει, και μπαίνει αυτός στην δουλειά. Αυτός μεν ξεκουράζεται ανθρωπίνως αλλά ο άλλος απολαμβάνει θεϊκή αγαλλίαση και ξεκούραση.
  52. Ο Πανάγαθος Θεός μας δίνει πλούσια τα αγαθά του να τα μοιραζόμαστε μ’ εκείνους που έχουν ανάγκη, αλλά εμείς τα κρατάμε όλα για τον εαυτό μας. Αυτό δεν θα μας το συγχωρέσει ο Θεός, θα δώσουμε λόγο για την απονιά μας.
  53. Τον φτωχό άνθρωπο και ένας ληστής ακόμη τον ευσπλαγχνίζεται και τον ελεεί, ενώ τον πλούσιο τον κάνει φτωχό με κακό τρόπο. Ο άνθρωπος καλό είναι να γίνει φιλεύσπλαχνος για την αγάπη του Χριστού.
  54. Οι τσιγκούνηδες άνθρωποι είναι κουμπαράδες. Μαζεύουν για να τα βρούνε άλλοι. Χάνουν έτσι από την ανοησία τους τον μισθό της ελεημοσύνης, όταν θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον φτωχό.
  55. Όταν μας αδικούν δεν πρέπει να αντιδρούμε υπερασπιζόμενοι τον εαυτό μας. Δεν πρέπει κανείς να μαλώνει για τον εαυτό του, για κανένα λόγο. Πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζονται, μόνο και μόνο για το δίκιο.
  56. Αυτός που εν γνώσει του μας αδικεί, είναι ευεργέτης. Πρέπει να τον αγαπάμε ως ευεργέτη μας. Σε έναν που μας κάνει καλό, είμαστε υποχρεωμένοι και σ’ αυτή την ζωή αλλά και στην άλλη. Ενώ κάποιος που μας αδικεί, μας ευεργετεί. Μας κάνει καταθέσεις στο ουράνιο ταμιευτήριο.
  57. Όσο πιο πολύ πνευματικός άνθρωπος είναι κάποιος, τόσα λιγότερα δικαιώματα έχει σ’ αυτόν τον κόσμο.
  58. Εμείς οι Χριστιανοί τα δικαιώματά μας τα έχουμε πάνω στον Ουρανό. Μας τα φυλάει ο Θεός στο ουράνιο ταμιευτήριο.
  59. Ο πονόψυχος άνθρωπος ανάλογα με τον πόνο του προς τους συνανθρώπους του ανταμείβεται με θεϊκή παρηγοριά. Ο άσπλαχνος άνθρωπος ζει μέρος της κολάσεως με τα πάθη του από αυτή την ζωή.
  60. Όσο πιο πολύ κάποιος πονάει για τους άλλους, τόση μεγαλύτερη θεία παρηγοριά δέχεται από τον Θεό.
  61. Οι γυναίκες έχουν πιο πολύ καρδιά από τους άνδρες και αγαπούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά. Γι’ αυτό κάνουν και περισσότερη προκοπή.
  62. Σε έναν πιστό που εξομολογείται, εκκλησιάζεται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμιά δύναμη. Σε έναν που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί σε μια στιγμή να τον κάνει κομμάτια.
  63. Στην γη ήρθαμε για να δώσουμε εξετάσεις. Να κοιτάξουμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση, να κερδίσουμε τον Παράδεισο, τώρα, γιατί μετεξεταστέους για τον Σεπτέμβρη δεν έχει.
  64. Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να κερδίσουμε τον Παράδεισο. Χωρίς αγώνα κανείς δεν μπορεί να εισέλθει σ’ αυτόν. Πρέπει να αγαπήσουμε τον κόπο, να μην κοιτάμε τα εύκολα.
  65. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν απογοητευθεί από τα πάντα και αναζητούν κάτι που να αξίζει, αυτό θα το βρουν μόνο κοντά στον Χριστό.
  66. Ο Θεός μπορεί να κάνει όλους τους ανθρώπους του κόσμου να μετανοήσουν μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο, αν γύριζε λίγο το κουμπί και έκανε ένα σεισμό, σ’ όλη την γη. Τότε αμέσως όλοι θα φώναζαν «ήμαρτον – ήμαρτον» και θα κάνανε παρακλήσεις και τάματα. Μετά μία εβδομάδα όμως, όλοι θα έτρεχαν πάλι να διασκεδάσουν.
  67. Πολλοί άνθρωποι ενώ έχουν τα πάντα, και δεν τους λείπει τίποτα, έχουν και μία μεγάλη λύπη γιατί τους λείπει ο Χριστός. Ο άνθρωπος μόνο κοντά στον Χριστό βρίσκει την αληθινή χαρά.
  68. Θα έρθει καιρός που κι αυτοί που δεν πιστεύουν ή πιστεύουν λίγο, θα αλλάξουν και θα παραδεχτούν ότι μόνο η Εκκλησία βοηθάει τους ανθρώπους και την κοινωνία.
  69. Οι πρώτοι Χριστιανοί στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, άλλαξαν ζύμωσαν όλον τον τότε αρχαίο κόσμο. Εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί, είμαστε χλιαροί νερόβραστοι.
  70. Να μην δίνουμε την καρδιά μας στα μάταια και πρόσκαιρα του κόσμου τούτου και να μην σπαταλάμε άδικα τον καιρό μας σ’ αυτά, γιατί θα δώσουμε λόγο την ημέρα εκείνη.
  71. Είμαστε πολύ πλούσιοι από υλικά αγαθά για να είμαστε σωστοί Χριστιανοί.
  72. Το ζήτημα είναι να αγιάσουμε, να γίνουμε επίγειοι άγγελοι και να πηγαίνουμε με τις πνευματικές φτερούγες μας, στον Παράδεισο.
  73. Το σωστό είναι να κάνει κανείς τα πνευματικά του και να δείχνει και ένα ενδιαφέρον για τα άλλα πράγματα, αλλά να αφήνει με εμπιστοσύνη και τον Θεό να ενεργήσει.
  74. Οι Άγιοι ερμηνεύουν το Ευαγγέλιο με την ζωή τους. Οι βίοι των Αγίων μας λένε τι να κάνουμε σε κάθε περίσταση.
  75. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και οι άνθρωποι γερνάνε. Μην κάθεστε λοιπόν στο σταυροδρόμι. Διαλέξτε έναν Σταυρό, ανάλογα με το φιλότιμό σας, και προχωρήστε σ’ έναν δρόμο από τους δύο της Εκκλησίας μας, και μην αργοπορείτε. Ακολουθείστε τον Χριστό στην Σταύρωση, εάν θέλετε να χαρείτε Αναστάσιμα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αγία Ευγενία - 24 Δεκεμβρίου

Αγία Βαρβάρα - 04 Δεκεμβρίου

Όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος - 29 Φεβρουαρίου